Σύνδρομο Σύνθλιψης

Το σύνδρομο σύνθλιψης περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Bywater το 1941 μετά από το βομβαρδισμό του Λονδίνου. Πρόκειται για σοβαρή συστηματική εκδήλωση κακώσεως των σκελετικών μυών λόγω παρατεταμένης συμπίεσής τους. Το σύνδρομο απαντάται συχνότερα μετά από σεισμούς, εκρήξεις, κατάρρευση κτιρίων με παρατεταμένη (>2 – 3 ώρες) καταπλάκωση του θύματος, αλλά μπορεί να συμβεί και μετά από εργατικά και τροχαία ατυχήματα. Η παρατεταμένη συμπίεση μεγάλης μάζας σκελετικών μυών επιφέρει αιμορραγία εντός των μυϊκών μαζών, διακοπή της αιματικής ροής, τοπική ισχαιμία μυών και νεύρων (μυονέκρωση) και  καταστροφή σκελετικού μυϊκού ιστού (ραβδομυόλυση). Παθοφυσιολογικά η μυϊκή βλάβη οφείλεται σε μηχανισμό ισχαιμίας-επαναιμάτωσης (όταν ελευθερώνεται το καταπλακωμένο μέλος). Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει οίδημα των τραυματισμένων μυών με αισθητικές και κινητικές διαταραχές του μέλους, απουσία περιφερικών σφύξεων,  οίδημα και ευαισθησία των μυών που πάσχουν, μυϊκή αδυναμία, μειωμένη διούρηση και έντονο άλγος.

Αντιμετώπιση

• Σχάσεις των απονευρώσεων (fasciotomies) για την ελάττωση της μυϊκής βλάβης από σύνδρομο διαμερίσματος πρέπει να γίνονται νωρίς.
• Ακρωτηριασμός, ο ακρωτηριασμός σε πρώιμο στάδιο μπορεί να αποτρέψει την εκδήλωση του συνδρόμου, ωστόσο όμως μπορεί να καταστεί απαραίτητος σε σοβαρές κακώσεις όταν το μέλος δεν μπορεί να διασωθεί. Το επίπεδο του ακρωτηριασμού επιλέγεται ανάλογα με την έκταση της κάκωσης του μέλους. Η επέμβαση αυτή είναι υψηλού κινδύνου για ανάπτυξη εν τω βάθη φλεβικής θρόμβωσης.

Θεραπεία με Υπερβαρικό Οξυγόνο

Το σύνδρομο σύνθλιψης αποτελεί σοβαρή πάθηση με κίνδυνο υποτροπών. Στόχος μας για την αντιμετώπιση του συνδρόμου είναι να αντιμετωπιστεί η ισχαιμία, να ανασταλεί η καταστροφή του σκελετικού μυϊκού ιστού (ραβδομυόλυσης), να μειωθεί το οίδημα των τραυματισμένων μυών και οι κινητικές διαταραχές, να αντιμετωπιστεί η μυϊκή αδυναμία και ο πόνος. Επιπλέον, να προληφθούν τυχόν λοιμώξεις στην  περίπτωση σχάσης ή ακρωτηριασμού.Το σύνδρομο σύνθλιψης αποτελεί σοβαρή πάθηση με κίνδυνο υποτροπών. Στόχος μας για την αντιμετώπιση του συνδρόμου είναι να αντιμετωπιστεί η ισχαιμία, να ανασταλεί η καταστροφή του σκελετικού μυϊκού ιστού (ραβδομυόλυσης), να μειωθεί το οίδημα των τραυματισμένων μυών και οι κινητικές διαταραχές, να αντιμετωπιστεί η μυϊκή αδυναμία και ο πόνος. Επιπλέον, να προληφθούν τυχόν λοιμώξεις στην  περίπτωση σχάσης ή ακρωτηριασμού.Παράλληλα με τη συντηρητική αγωγή και τη χειρουργική αντιμετώπιση στο σύνδρομο σύνθλιψης, ιδιαίτερα σημαντικός στην αποκατάσταση είναι ο ρόλος του υπερβαρικού οξυγόνου.Το υπερβαρικό οξυγόνο:• Αναστέλλει την ισχαιμία, καθώς προάγει το σχηματισμό νέων τριχοειδών αγγείων (αγγειογένεση) που είναι φτωχοί σε αιμάτωση.• Αυξάνει την παροχή οξυγόνου στους τραυματισμένους ιστούς και το οίδημα μειώνεται.• Ο πόνος ελαττώνεται.• Μειώνει τη φλεγμονή καθώς ελαττώνει την ενεργοποίηση των λευκοκυττάρων στο ενδοθήλιο των αγγείων που έχουν βλάβη.• Διεγείρει το σχηματισμό ουλώδους ιστού.• Ενισχύει τη σημαντικότητα της χειρουργικής αποκατάστασης και μειώνει το χρόνο αποκατάστασης.• Εμποδίζει την ανάπτυξη των μικροβίων που αναπτύσσονται σε χαμηλές συγκεντρώσεις οξυγόνου (αναερόβια μικρόβια).• Αυξάνει την αποτελεσματικότητα των αντιβιοτικών.