Project Description
Kάταγμα είναι η λύση της συνέχειας του οστού. Μόλις γίνει το κάταγμα τις πρώτες 48 ώρες, δημιουργείται γύρω από αυτό ένας προστατευτικός θρόμβος αίματος (αιμάτωμα). Στη συνέχεια ο οργανισμός με μια διαδικασία, που ονομάζεται πώρωση δημιουργεί μέσα στο θρόμβο αίματος νέο οστό και σταδιακά το κάταγμα κλείνει. Η διαδικασία νέων πώρων οστού (πώρωση) αποτελεί πολύπλοκη διαδικασία και μπορεί να διαρκέσει από εβδομάδες έως και μήνες. Όταν ένα κάταγμα δεν πωρωθεί μέσα στο συνήθη χρόνο, που είναι 2-6 μήνες για τα περισσότερα κατάγματα, τότε μιλάμε για καθυστερημένη πώρωση. Αν περάσουν 8 μήνες θεραπείας και η πώρωση δεν έχει επιτευχθεί, τότε μιλάμε για ψευδάρθρωση.
Παράγοντες που επιδρούν στην πώρωση των καταγμάτων:
- Σοβαρότητα της βλάβης (η καλή αιμάτωση των καταγματικών άκρων θεωρείται απαραίτητη για το σχηματισμό του εξωτερικού πώρου).
- Ανοικτά κατάγματα (υπάρχει κίνδυνος μικροβιακής φλεγμονής).
- Ενδοαρθρικά κατάγματα (οι κολλαγενάσες του αρθρικού υγρού μπορεί να αναστείλουν τη διαδικασία επούλωσης).
- Τμηματικά κατάγματα.
- Παρεμβολή μαλακών μορίων. Η διαδικασία της πώρωσης μπορεί να καθυστερήσει ή να προκύψει τελικά ψευδάρθρωση, όταν ανάμεσα στα καταγματικά άκρα παρεμβάλλονται ιστοί όπως μύες, τένοντες, νεύρα, περιτονίες, περιόστεο.
- Ανεπαρκής αιματική ροή.
- Οστική νόσος (οστεοπόρωση).
Τα συμπτώματα είναι κυρίως πόνος στην περιοχή της κάκωσης, δυσχέρεια χρήσης του μέλους, παραμόρφωση στη θέση του κατάγματος, λόγω της μετατόπισης των τμημάτων του οστού, φλεγμονή, οίδημα, μεγάλη ευαισθησία στην περιοχή.
Θεραπεία με Υπερβαρικό Οξυγόνο
Η Καθυστερημένη πώρωση απαιτεί επιτακτικά θεραπεία πριν καταλήξει σε ψευδάρθρωση. Αυτό που απαιτείται άμεσα είναι η αποφόρτιση και σταθεροποίηση του μέλους, η επαναγγείωση, η καταπολέμηση της φλεγμονής. Με τη θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο επιτυγχάνεται άμεση μεταφορά μεγάλων ποσοτήτων Οξυγόνου στην πάσχουσα περιοχή, με αποτέλεσμα να έχουμε:
- Ελάττωση του πόνου
- Καταπολέμηση του οιδήματος καθώς διεγείρεται η κυκλοφορία του αίματος
- Καταπολέμηση της φλεγμονής. Ελαττώνεται η ενεργοποίηση των λευκοκυττάρων στο ενδοθήλιο των αγγείων που έχουν βλάβη, με αποτέλεσμα να μειώνεται η φλεγμονή.
- Επαναγγείωση καθώς διεγείρεται ο σχηματισμός νέων τριχοειδών αγγείων και νευρικών απολήξεων σε ιστούς που είναι φτωχοί σε αιμάτωση.
- Ενίσχυση της οξυγόνωσης των ιστών με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζεται η υποξία.
- Σχηματισμό ουλώδους ιστού όπου υπάρχει βλάβη
- Επούλωση των ιστών, των συνδέσμων και την αποκατάσταση των καταγμάτων.
- Μείωση του χρόνου αποκατάστασης.