ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΥΠΕΡΒΑΡΙΚΟ ΟΞΥΓΟΝΟ ΣΤΙΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ «ΑΜΥΝΑ» ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΥΠΕΡΒΑΡΙΚΟ ΟΞΥΓΟΝΟ ΣΤΙΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ «ΑΜΥΝΑ» ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ
Η θεραπεία με Υπερβαρικό Οξυγόνο, διενεργείται παγκοσμίως πάνω από ένα αιώνα, με πληθώρα κλινικών και πειραματικών μελετών, με αποδεδειγμένες δράσεις και ενδείξεις. Έχει δε αποδειχθεί ότι ηθεραπεία με Υπερβαρικό Οξυγόνο είναι μια δραστική θεραπεία της πρωτοπαθούς φλεγμονής αλλά και των δευτερευουσών φλεγμονωδών και κατακλυσμιαίων μεταβολών που σχετίζονται με την απάντηση του ανοσοποιητικού έναντι μικροβίων/βακτηρίων και ιών, της θεραπείας του Συνδρόμου Αναπνευστικής Δυσχέρειας, της υποξίας, της πρόληψης της πολυοργανικής ανεπαρκείας και της ενίσχυσης της άμυνας.
Ο σκοπός που ενδείκνυνται η θεραπεία με Υπερβαρικό Οξυγόνοείναι αφενός η πρόληψη, ώστε να σταματήσει η επιδείνωση της κλινικής εικόνας των ασθενών που παρουσιάζουν ελαφριά με μέτριας σοβαρότητας συμπτώματα και αφετέρου να θεραπεύσει ασθενείς που παρουσιάζουν μέτρια και σοβαρού βαθμού κλινική εικόνα. Οι γνωστές θεραπευτικές δράσεις του Υπερβαρικού Οξυγόνου είναι :
1. Η ισχυρή αντιφλεγμονώδης δράση σε ποικιλία φλεγμονωδών παθήσεων
2. Η πρόληψη του «καταρράκτη» της φλεγμονώδους αντίδρασης (CytokineStorm) και ο περιορισμός της επιδείνωσης των φλεγμονωδών στοιχείων και της κλινικής εικόνας των ασθενών
3. Η ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και της δράσης του μηχανισμού αμύνης του οργανισμού
4. Η Βακτηριοστατική -Βακτηριοκτόνο και Αντιική δράση
5. Η προαγωγή της Ανάπλασης, και αναδόμησης των ιστών καθώς και την ενεργοποίηση των Βλαστοκυττάρων.
6. Ο πολλαπλασιαστικός χαρακτήρας στη δράση άλλων θεραπευτικών μέσων.
Τι ξέρουμε, έως τώρα, για τη δράση των ιών, που έχει κοστίζουν τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων ανά τον κόσμο και πως η θεραπεία με Υπερβαρικό οξυγόνο παρεμβαίνει σε αυτές τις δράσεις;
Μια μεγάλη ομάδα ιών είναι συγκυτιακοί (έχουν κάψα) RNA (ssRNA) ιοί. Έχουν δε, στην επιφάνεια τους πρωτεΐνες που τους επιτρέπουν να συνδέονται με τις κυτταρικές μεμβράνες, μέσω υποδοχέων όπως είναι εκείνοι του Μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης-2 (ACE2), που βρίσκονται στα κυψελιδικά κύτταρα των πνευμόνων και στα εντερικά επιθήλια, επιτρέποντας έτσι στο γενετικό υλικό τωνιών να εισέλθουν στο ανθρώπινο κύτταρο. Αυτό το γενετικό υλικό προχωράει στην «πειρατεία» της λειτουργίας του κυττάρου που βοηθά τον ιό να αναπαραχθεί. Καθώς πολλαπλασιάζονται τα αντίγραφα του ιού, τα κύτταρα εκρήγνυνται και μολύνουν γειτονικά κύτταρα προκαλώντας απευθείας βλάβη των κυττάρων των πνευμόνων.
1. Η θεραπεία με υπερβαρικό Οξυγόνο, λόγω της υπεροξίας, προκαλεί την παραγωγή ελευθέρων ριζών Οξυγόνου – ReactiveOxygenSpecies (ROS). Οι ελεύθερες αυτές ρίζες προσβάλουν και καταστρέφουν το περίβλημα των ιών (συγκυτιακοί ιοί) με αποτέλεσμα τη αποσύνθεση τους. Το τελευταίο δείχνει ότι το Υπερβαρικό Οξυγόνο προσφέρει προστασία έναντι των κορωνοϊών, οι οποίο είναι ιοίRNAμε περίβλημα-κάψα.
Έχει καταδειχθεί ότι οι ελεύθερες ρίζες του Οξυγόνου είναι ιοκτόνες. Το υπερβαρικό Οξυγόνο έχει φανεί ότι έχει απευθείας Αντι-ιική δράση στους ιούς Zika, Dengue, WestNileVirus, HIV/AIDS, της Ηπατίτιδας Cκαι της νόσου του Lyme.
Νεότερες θεραπείες συνδυάζουν τη θεραπεία με υπερβαρικό Οξυγόνο με τις παραδοσιακές αντιικές θεραπείες στο αρχικό στάδιο της νόσησης και τον πολλαπλασιασμό των ιών προκειμένου να ελαττωθεί ο χρόνος νόσησης, με ταχύτερη λύση των συμπτωμάτων της οξείας φάσης, προλαμβάνοντας τις επιπλοκές.
2. Η θεραπεία με Υπερβαρικό Οξυγόνο προκαλεί σημαντική αύξηση της παραγωγής του μονοξειδίου του αζώτου (οξυγόνο + άζωτο, ΝΟ) το οποίο αναστέλλει την αντιγραφή και αναπαραγωγή του ιού,τροποποιώντας τη δομή της πρωτεΐνης ακίδας (S) του ιού που συνδέεται με τον υποδοχέα ACE2 η οποία είναι η πύλη μέσω της οποίας εισέρχεται ο ιός στα κύτταρα. Αυτό παρατηρήθηκε τόσο για το AIDSHIVόσο και για το SARS-COV-1 που ήταν υπεύθυνος για το SARSτο 2002-2003.
Το ΝΟ παραμένει σε επαρκή συγκέντρωση, μέσω της ενεργοποίησης του γονιδίου της συνθετάσης νιτρικού οξειδίου (NOS), μετά από έναν αριθμό θεραπειών με Υπερβαρικό Οξυγόνο, εμποδίζοντας έτσι την αναπαραγωγή του ιού και την υποτροπή.
Όταν ο ιός φτάσει στους πνεύμονες, διεγείρεται ο μηχανισμός της φλεγμονής προκαλώντας διάχυτη κυψελιδική βλάβη. Σε κάποιους ασθενείς η φυσιολογική αυτή αντίδραση είναι υπερβολική (υπερφλεγμονώδης αντίδραση) λόγω της αυξημένης παραγωγής των φλεγμονωδών πρωτεϊνών (Κυττοκίνες) που ονομάζεται Καταιγίδα Κυττοκινών και μπορεί να προκληθούν παράπλευρες βλάβες ή Σηπτικό Σύνδρομο όπου εκτός από το Οξύ Σύνδρομο Αναπνευστικής Δυσχέρειας (ARDS) εξελίσσεται σε Συστηματική Φλεγμονή και Πολυοργανική Ανεπάρκεια.
3. Η θεραπεία με Υπερβαρικό Οξυγόνο έχει αποδεδειγμένες αντί-φλεγμονώδεις ιδιότητες και ελαττώνει το οίδημα με την παρεμπόδιση της interferon-γ , των προ-φλεγμονωδών κυττοκινών (ενδοτοξίνες), όπως είναι οιIL-1β, IL-6 andTNF-α, καθώς και άλλων παραγόντων που ρυθμίζουν την φλεγμονή όπως είναι το παράγοντας της υποξίας HypoxiaInducibleFactor 1 (HIF-1), Nrf2 andNFkB. Τέλος προκαλεί σημαντική αύξηση της ιντερλευκίνης IL-10 και παρεμπόδιση του ΤGFβ-pathway.
Όταν εισέλθει ένας ιός στα πνευμονικά κύτταρα προκαλεί προοδευτική διάχυτη φλεγμονή των πνευμόνων που μπορεί να καταλήξει σε Οξεία Αναπνευστική δυσχέρεια με τελικό αποτέλεσμα την προοδευτική υποξαιμία (λίγο οξυγόνο στο αίμα). Η υποξία «ανοίγει» ένα φαύλο κύκλο επιδείνωσης της φλεγμονής και της πολυοργανικής ανεπαρκείας. Το μεταφερόμενο, μέσω της αιμοσφαιρίνης, οξυγόνο δεν μπορεί να καλύψει τις αυξημένες μεταβολικές ανάγκες του οργανισμού λόγω της φλεγμονής.
4. Η θεραπεία με Υπερβαρικό Οξυγόνο αποκαθιστά την οξυγόνωση των ιστών, μέσω του εν διαλύσει οξυγόνου, το οποίο είναι πολλαπλά περισσότερο (1000 φορές περισσότερο) από αυτό που συνδέεται με την αιμοσφαιρίνη και έτσι μπορούν να καλυφτούν οι αυξημένες μεταβολικές ανάγκες του οργανισμού λόγω της υπερκατανάλωσης οξυγόνου ένεκα της φλεγμονής. Η αποκατάσταση της οξυγόνωσης των ιστών με το Υπερβαρικό Οξυγόνο «σπάσει» το φαύλο κύκλο Υποξίας – Φλεγμονής – Υποξίας, που οδηγεί σε αυξημένη θνητότητα η οποία μπορεί να φτάσει ως και το 90% όταν ο ασθενής παρουσιάσει Οξύ Σύνδρομο Αναπνευστικής Δυσχέρειας (ARDS) λόγω του COVID-19.
Το μεταφερόμενο μέσω της αιμοσφαιρίνης οξυγόνο δεν μπορεί να καλύψει τις αυξημένες μεταβολικές ανάγκες. Τα κύτταρα του οργανισμού που προστατεύουν έναντι των παθογόνων χρειάζονται οξυγόνο για να «σκοτώσουν». Αν τα κύτταρα του ανοσοποιητικού (της Άμυνας) δεν έχουν το απαραίτητο οξυγόνο τότε ο παθογόνος παράγοντας υπερτερεί και ακολουθεί η λοίμωξη οδηγώντας σε Ανοσολογική κατάρρευση ή αλλιώς σε κατάρρευση της Άμυνας του οργανισμού.
5. Η θεραπεία με Υπερβαρικό Οξυγόνο έχει καταδείξει βελτίωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού επειδή ελαττώνεται το οξειδωτικό στρες μέσω της αύξησης των αντιοξειδωτικών ενζύμων όπως είναι τοΥπεροξείδιο της Δισμουτάσης (SOD), η Καταλάση (Catalase) και τα ένζυμα που εξαρτάται η παραγωγή της γλουταθειόνης και θειορεδοξίνης.
6. Η θεραπεία με Υπερβαρικό Οξυγόνο αυξάνει τα επίπεδα του οξυγόνου στους φλεγμονώδεις ιστούς διευκολύνοντας την οξυγόνο-εξαρτώμενη άμυνα των κυττάρων «στρατιωτών» (μακροφάγων και λευκοκυττάρων) έναντι των παθογόνων (αυξάνεται η φαγοκυτταρική τους ικανότητα).
7. Αυξάνεται η λειτουργία των μιτοχονδρίων και βελτιώνονται οι διαταραχές των νευροδιαβιβαστών. Το Υπερβαρικό Οξυγόνο εξασφαλίζει την άμυνα (ανοσοποιητικό σύστημα) και για να διατηρήσει τον οργανισμό υγιή.